Schaakclub De Donger

Op maandag 18 maart  speelde het vlaggenschip van De Donger uit Dokkum tegen Mid-Fryslan uit Akkrum, in de eerste klasse van de Friese schaakcompetitie. Het betrof de zesde competitiewedstrijd van het schaakseizoen.  De Donger kon nog promoveren en degraderen! Mid-Fryslan alleen degraderen.

In eerste instantie verliepen de zaken voor de bezoekers van café “De kromme Knilles” voorspoedig. Jan Odijk , Jan Posch, Olaf Cliteur en ook Chris Jellema. stonden halverwege de avond van goed tot zeer goed, en niets leek een bevredigende afloop van dezelfde avond in de weg te staan, tot het moment van een snelle overgave van Durk Wassenaar. Durk had plotsklaps een stuk weggegeven, hetgeen zeer luid en duidelijk kenbaar werd gemaakt….

Of een en ander aanleiding is geweest voor zijn teamgenoten tot verontrusting of voor hun concurrenten tot euforie , weet ik niet, wat ik wel weet is, dat Olaf Cliteur en Jan Posch zich totaal onnodig vanuit een zeer riante positie , zich de kaas van het brood lieten afpakken.

Gelukkig niet voor Jan Odijk. Hij speelde op het eerste bord een zeer goede partij tegen Jeroen Sparenberg, die vrij kans- en roemloos aan de kant geschoven werd. (1-1).

Nadat even later ook Wesly Kooistra zijn vlag moest strijken , Luuk Pijl met enig geluk wel het punt wist binnen te halen en Alle Vlasma een remise op zijn naam wist te schrijven en Jan Posch zich niet meer kon herstellen van zijn lichtzinnigheid, was de stand 3.5 – 2.5. in het voordeel van de thuisclub geworden.

Chris Jolmer Jellema stond tegen  Peter de Jong een stuk voor en wist dit voordeel te transformeren naar een vol punt, met welk resultaat de laatste partij tussen Olaf Cliteur en voormalig burgemeester van Akkrum, Jan Schadd uit Arnhem de beslissing moest brengen niet alleen over het lot van deze wedstrijd , maar ook over degradatie of promotie.

Olaf stond zeer slecht. Bizar slecht. Niet alleen een pion achter, maar positioneel was het niet om aan te zien. Normaal gesproken had hij deze partij allang opgegeven, maar dat kon nu niet. Schadd had bovendien zeeën van tijd meer. Op een bepaald moment dreigde Schadd te gaan promoveren en Olaf moest alle zeilen bijzetten om niet mat te gaan. Schadd kon kiezen uit allerlei mogelijkheden om deze partij te winnen, maar liet het belangrijkste na: het letten op de tijd. Schadd behoefde slechts een paar flauwekul zetten te doen, zelfs grafzetten, om Olaf , die slechts een zevental seconden op de klok had staan, terwijl zijn tegenstander nog 43 seconden had, door zijn vlag te jagen. Maar de sympathieke man was als gebiologeerd. Hij leek op die grote vis, die niet weet wat hij moet doen, als er een school kleine vissen op hem af komt zwemmen.

De goede man stond zo huizenhoog gewonnen, dat hij niet meer op de klok lette, in zijn verwoede pogingen om de partij schakend te winnen. Hij ging door zijn vlag, terwijl Olaf nog drie seconden had!. Ik ben ervan overtuigd, dat wanneer hij veel minder goed had gestaan, dit hem niet zou zijn overkomen.

De verontwaardiging hierover stak Peter Koning (mijn overwinnaar) niet onder stoelen of banken. Begrijpelijk maar zeer onterecht, tegenover de totaal onthutste,verbouwereerde , ontgoochelde en verdwaasde Schadd.

Ja, schaken kan soms een ware marteling zijn. Olaf (slecht gespeeld) dolgelukkig, en zijn tegenstander ( goed gespeeld) totaal ontgoocheld, terwijl deze arme stakker ook nog naar Arnhem moest rijden in de late en koude avonduren.

Ik had met hem te doen, en dat terwijl hij zo goed gespeeld had en had laten merken geen killer te zijn.

Het is niet te hopen, dat deze partij zijn laatste partij zal zijn al of niet voor Mid-Fryslan.

Het zou zomaar kunnen.

 
Jan Posch, 21 maart 3013.