Koplopers blijven winnen
In ronde 7 van de Dokkumer schaakcompetitie waren dit keer weinig verrassende uitslagen. Koploper Cris Jellema koos tegen Gosse Wiersma voor een lange rokade. Wiersma won daarna echter een pion en leek in het eindspel de winst te kunnen forceren. Hij greep echter mis bij een afruil, waarna Jellema’s vrijpion kon promoveren waarmee hij alsnog de buit binnenhaalde.
Pieter van Kammen kwam tegen Jan Posch, de nr. 2 van de ranglijst, goed uit de opening, maar wist hiervan niet te profiteren. Integendeel, Posch won een gezonde centrumpion waarna Van Kammen nog remise had kunnen halen maar een foutieve manoeuvre van zijn sterke paard werd alsnog zijn ondergang.
Ook de laatste weken goed op dreef zijnde nr. 3 van de ranglijst Jos Visser tekende voor alweer een overwinning, ditmaal tegen Siep Hoeksma.
Nathalie Steringa en Alle Vlasma speelden vol op de winst, waarbij Vlasma in het middenspel kansen kreeg, maar Steringa goed pareerde. Na wederzijdse dreigingen en afruil van stukken bleef de stelling in evenwicht en werd besloten tot remise.
Douwe Kuipers won na een gevaarlijke flankaanval al vlot de dame van Pé Kooistra, die daardoor op de 20e zet de partij opgaf.
Nils Venema verloor door een geniepig vorkje van Bernard Keizer een vol stuk. Met de moed der wanhoop offerde Venema ook een loper tegen twee pionnen om tegenspel te forceren, maar met twee stukken achter was er in het eindspel voor Venema geen houden meer aan, waarna Keizer de partij afsloot met een fraai mat.
Piet Hania en Frank van Bolhuis speelden de meest strijdlustige partij van de avond, waarbij Van Bolhuis zo nu en dan met pionnen strooide om de aanval te houden via vervaarlijke penningen. Hania toverde echter een verpletterend familie schaakje op het bord waardoor de stelling van Van Bolhuis bezweek en de winst voor Hania binnen was.
Robert Stallinga en Bauke Vroom speelden een scherpe partij na een Siciliaanse opening. In vier uren strijd kwamen er kansen over en weer, maar verdween tegelijkertijd veel hout van het bord, waardoor beiden niet meer geloofden in een overwinning en genoegen namen met remise.
Lemmer maakt gehakt van de Donger 3
Met een teamrating van schrik niet 1620 kwam het 8-tal uit Lemmer vol zelfvertrouwen de sinds 26 januari uitgestelde schaakmatch tegen de thuisclub uit Noord-Oost Friesland spelen ; in de nogal warme bovenzaal bij v/d Meer vond de kamp tegen 8-en z’n aanvang met de Donger in z’n sterkste opstelling . Arbiter Bauke Vroom was de gehele avond paraat evenals ondergetekende als captain en invaller in noodgevallen.
Al binnen het uur geeft onze jongeling Patrick Keizer op het laatste bord tegen de geroutineere Dick de Jong (ELO 1558) plosklaps de pijp aan Maarten na een slim pionzetje door Dick met gelijktijdige aanval op dame en paard ; al subiet 0-1 achter , dat valt niet mee.
Daar komt al heel gauw een tweede nul achteraan nadat onze eerste bordspeler Ido Elzinga tegen Lemmer topper Frank Frankema (rating maar liefst 1834) eerst de kwaliteit weggeeft (paard versus toren) en even later uit het niets nog een volwaardig schaakstuk.
Schaken bij sc De Donger: wit begint, zwart wint.
Met het einde van de competitie in zicht, wordt er hard gevochten om de punten. Aan de hogere borden was dat niet meteen zichtbaar. Net als gewiekste topspelers hielden zowel Pieter van Kammen en Jos Visser, als Nathalie Steringa en Siep Hoeksma, als ook Durk Wasenaar en Cris J. Jellema elkaar met remises in evenwicht.
Verderop in de schaakzaal van hotel van der Meer werden maar liefst zes van de zeven partijen door zwart gewonnen! Vooral de winst van Roland van der Veen tegen subtopper Bauke Vroom viel op. Verlies van zijn opgesloten koningin bezegelde het lot van Vroom.
Na maanden van wisselvalligheid en blunders speelde Douwe Kuipers eindelijk weer eens een correcte partij. De op papier sterkere Alle Vlasma moest het bezuren.
Na een rustige Franse opening koos René Wijnstra overmoedig de aanval tegen de gehaaide Gosse Wiersma en verloor. Riemer Sinia gaf al vroeg een loper cadeau aan Bernard Keizer, waarna zijn dappere tegenspel uiteindelijk op verlies uitdraaide.
Overige uitslagen: Frank van Bolhuis – Robert Stallinga 0-1, Patrick Keizer – P.S. Hania 0-1, Peter Smit – Nils Venema 1-0
Onnodige nederlaag De Donger 1 tegen koploper Wes.
Deze belangrijke wedstrijd voor beide schaakteams was een week vervroegd met het oog op de belangen van Olaf en Christiaan. De Donger zou met een overwinning veilig zijn en Wes vrijwel kampioen. Deze omzetting had wel gevolgen. Jan Odijk was op deze datum verhinderd en Jan Posch moet nu twee-derde van zijn keizerpunten laten schieten in plaats van een-derde volgende week dinsdag voor de onderlinge competitie. Hij gaat negen dagen schaken in Cuxhaven.
Luuk Pijl zou als invaller meespelen voor Jan Odijk, maar bedankte later en naar blijkt definitief voor onze club. Dat is bijzonder spijtig want hij zou een welkome aanvulling zijn geweest voor het eerste team.
Cris zag zich om deze reden genoodzaakt om wederom met een (vernieuwde) tactische opstelling te komen en dat leek mij een goede zaak. Maar de weerbarstige praktijk zou weer eens roet in ons eten gaan gooien.
Op bord 1 en 2 waren Alle Vlasma en Douwe Kuipers bereid gevonden om in het teambelang de ondankbare taak van slachtoffers op zich te nemen. Ondanks fel verzet moesten zij natuurlijk uiteindelijk tegen resp. Fokke Jonkman en Joost van Dam het loodje leggen.
Maar dat Christiaan Houpst in zeer goede stelling op het laatste bord hetzelfde lot zou ondergaan was een bizarre streep door onze schaakrekening.
Cris Jolmer op bord 7, Robert Stallinga op bord 6 en Wesley Kooistra op bord 5 deden wat van hen verwacht mocht worden, namelijk hun partij winnen.
Dat had Jan Posch natuurlijk ook moeten doen na zijn zeer snelle pionwinst vanuit een zeer scherpe variant van een Scandinavische partij met Pf6 op de tweede zet van Willem de Beurs. Maar neen, in plaats van rustig bij gelegenheid de stukken af te ruilen , begon hij te knoeien. Pion verlies werd onvermijdbaar en als klap op de vuurpijl kon hij niet veel later ook nog een vol stuk inleveren. Ik publiceer deze partij niet, want het schaamrood stijgt mij naar de kaken bij het aanzien van dit tragische broddelwerk. Ik zou graag een paar medicijnen de schuld hiervoor geven, maar eerlijker is om te zeggen, ik ben kennelijk niet beter.
Olaf Cliteur stond totaal maar dan ook helemaal totaal verloren tegen Remco Heite en had op een bepaald moment nog maar 15 seconden op de klok. Bij ieder zet kreeg hij er 15 seconden bij, een schitterend voorbeeld van een geniaal denkersidee, en zowaar, hij wist twee pionnen van het repertoire van Remco af te snoepen. Remco bleef gewonnen staan maar was zo van slag dat hij ook nog zijn loper ging afruilen. Dit kleinood had hij met zijn paard hard nodig gehad om Olaf alsnog af te troeven. Maar of hij het Paard-Loperspel tegen kale koning in zijn voordeel zou hebben beslecht lijkt mij evenwel dubieus met weinig tijd op de klok. Dan heeft de Koning-alleen partij het natuurlijk veel gemakkelijker, maar spannend en leuk zou het wel zijn geweest voor de overgebleven toeschouwers. Nu werd deze partij remise en kunnen wij ons opmaken voor een zeer spannende slotronde tegen De Pion 1. Ervan uitgaande dat deze club hun partij tegen degradant Steenwijk zullen gaan winnen, moeten wij van hen winnen om degradatie te ontlopen.Het is nu nog onduidelijk of een remise ons ook kan redden. Waarschijnlijk niet.
